س1: شعارهایی که بعد از نماز جماعت گفته می شود مثل تکبیر و دعا برای رهبر و غیره، بهتر است اول گفته بشود یا تسبیحات حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها؟
ج: بعد از نماز مستحب است آدم سه بار تکبیر بگوید؛ در رساله نوشتند مستحب است؛ آن سه تا تکبیرـ بنابراین ـ طبق رساله است؛ خب شعار هم، شعار هدف ما است دیگر؛ ما این همه شهید دادیم؛ این همه مسلمانها متحمّل رنج و مصیبت شدند؛ این باید با شعار حفظ بشود؛ مردم فراموش نکنند؛ حالا منتها عقب و جلو، حرف دیگری است؛ اما مسئلهی مهمی است بله! لعن بر ظالمین؛ لعن بر کفار؛ لعن بر آمریکا و اسرائیل، اینها جزو برنامههای دینی ماست؛ خدا چندبار در قرآن کریم گفته است: «لعنةُ اللهِ علی الکافرین»[1]، «ألا لعنةُ اللهِ علی القومِ الظالمین»[2]، خب! اینها حرف خداست؛ ما هم داریم عمل میکنیم؛ لذا ضد انقلاب ناراحت میشود؛ میگوید: «این را نگو! بجای آن تسبیحات بگو!». تسبیح، سر جای خودش است بله! طوری نیست؛ خود حضرت زهراء سلام الله علیها، این را دوست دارد، اسمش؛ رسمش؛ دینش؛ خطش؛ با این پیروزیِ انقلاب، زنده شد؛ به مردم رسید و الا اگر آن دستگاه بود، که نمی شد که! بنابراین، اینها کج سلیقگی است؛ هیچ طوری نیست.
س2: بالاخره شعارها، قبل از تسبیحات است یا بعد از تسبیحات است؟
ج: گاهی نمی شود اول آن را بگویند بعد آن را؛ لابد اینطور جا افتاده است؛ اول این را بگوید، بعد آن را بگوید. هردو در جای خودش قرار می گیرد؛ آنهایی که بناست بنویسند، اشتباه نمی کنند بله! این را اول می نویسند، آن را دوم. ربِّ صلِّ علی محمدٍ و آل محمد