نور امام

س۱: از کتاب کافی روایتی از ابن خالد کابلی نقل می‌­کند: « قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِی أَنْزَلْنا فَقَالَ یَا أَبَا خَالِدٍ النُّورُ وَ اللَّهِ- الْأَئِمَّةُ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ص إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ»[1].    

ج: این تفسیر نیست، تأویل است. تفسیرش همان قرآن کریم است، پیغمبرم اکرم صلی الله و علیه و آله نور آورد، چه آورد؟ آن زمان که حضرات معصومین علیهم السلام نبودند، قرآن کریم نور است، روشنگر است. چیزهای بد را معرفی می‌­کند، خوب را معرفی می­­‌کند. راه بد را و راه خوب را، همه را روشن می‌­­کند این را نور می­­‌گویند. چون حضرات معصومین علیهم السلام هم کارشان همین است آن ها هم مصداق نور می­­‌شوند، لذا به خودشان تطبیق می­‌کنند و درست هم هست. اما در خود متن آیه منظور از نور قرآن کریم است. 

س۲: بعد گفته­‌ا­ند این عبارت که حضرت می‌­فرمایند:« وَ هُمْ وَ اللَّهِ أَنْزَلَ»[2]؟

ج: بله دیگر، این­ها در علم الهی نور بودند و به وجود طبیعی روی زمین نازل شدند، اینجا هم روشنگری می­­‌کنند. راه باطل را اعلام می­‌کنند، خوب را اعلام می­‌کنند، کار بد را اعلام می­‌کنند، بعد از آن که مردم نسبت به این حق و باطل در تاریکی بودند تشخیص نمی‌­­دادند. همه این‌ها را روشن می‌­­کنند.  

پرسش و پاسخ از سالک الی الله حضرت آیت الله خوشوقت اعلی الله مقامه

 مدرسه علمیه حضرت صاحب الأمر عجل الله فرجه 22/10/1390