اثر کوتاهی در انجام دستورات خدا

س۱: « وَ قَالَ علیه السلام مَنْ قَصَّرَ فِی الْعَمَلِ ابْتُلِیَ بِالْهَمِّ وَ لَا حَاجَةَ لِلَّهِ فِیمَنْ لَیْسَ لِلَّهِ فِی مَالِهِ  وَ نَفْسِهِ نَصِیبٌ‌ »[1]  

ج: خدا در خود آدم و اموالش بهره­‌ای دارد. می‌­گوید باید خمس بدهی، زکات بدهی، باید نماز بخوانی، روزه بگیری، این‌ها مال خداست، اگر کسی این کارها را نکرد دیگر از خیرات و برکات محروم است، آن جمله اولش چی بود؟

س۲:« مَنْ قَصَّرَ فِی الْعَمَلِ ابْتُلِیَ بِالْهَمِّ »

ج: بله، هر کسی در انجام واجبات و وظائف تقصیر کرد این مبتلی به غُصّه می‌­شود. روزی پشیمان می­‌شود که چرا انجام ندادم، برای خاطر اینکه یک همچنین پشیمانی‌­ای پیش نیاید باید وظائف را یاد گرفت و عمل کرد.

س۳: عبارت « فی نفسه » که آمده است بحث روزه است یا نه جهاد و ...؟

ج: منظور خود فرد است. نماز را آدم با چه می­‌خواند؟ با بدن. روزه را با چه می­‌گیرد؟ با بدن. جبهه را با چه می‌­رود؟ با بدن.

س۴: اینکه این جمله پشت سر هم آمده ربطی بین این واو و قبلش هست؟

ج: توضیح است چون مخاطب مردم هستند، به مردم نمی‌­شود یک دفعه بگویی. خدا ده دفعه هم می­‌گوید باز فایده ندارد، لذا به عبارات مختلف تکرار می­‌کنند که آدم‌ها خوب بفهمند.

پرسش و پاسخ از عارف بالله حضرت آیت الله خوشوقت اعلی الله مقامه

مدرسه حضرت صاحب الأمرعج 03/09/1390