یک آیه
شکر نعمت
س۱: «أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ»[1]،
این گفتن نعمت عام است؟
ج: از جهتی عام است دیگر، خدا وقتی به انسان نعمتی می‌دهد، خوشش نمی‌آید آن را قایم کند که مردم خیال کنند خدا هیچ‌چیز به این بنده‌اش نداده است. لذا می‌گویند کسی که نعمت دارد نباید زندگی‌اش را مثل زندگی فقرا قرار دهد که مردم بگویند این بیچاره است خدا به این نمی‌دهد، بلکه بگویند خدا به او داده است، و لذا مکروه است. اما همیشه هم مصلحت نیست این کار را بکند.
س۲: نعمت معنوی چطور؟ مثلاً اگر کسی کراماتی دارد باید بیان کند؟
ج: خیر، آن را به طریق اُولی باید چیزی نگوید و سکوت کند.
س۳: مگر مصداق نعمت نیست؟
ج: هست اما آن را نباید بگویند؛ زیرا گفتن آن خطرناک است. مگر این‌که انسان مدعی باشد و بخواهد آن کرامت را وسیله دنیا قرار بدهد، آن‌وقت او می‌گوید. و الّا کسانی که سالم هستند (کراماتشان را) نمی‌گویند.
پرسش و پاسخ از عارف بالله حضرت آیت الله خوشوقت اعلی الله مقامه 3/9/1390
[1] - ضحی آیه 11