یک آیه
نتیجه عمل فاسد
س: «فَلَمَّا أَلْقَوْا قَالَ مُوسَى مَا جِئْتُمْ بِهِ السِّحْرُ إِنَّ اللَّهَ سَیُبْطِلُهُ إِنَّ اللَّهَ لاَ یُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ»،[1] آیا همیشه اینطور است که خدا عمل مفسدین را لایصلح، اصلاً خود «لاَ یُصْلِحُ» یعنی چه؟
ج: عمل فاسد مثل عمل صالح جریان پیدا نمیکند، ممکن است چند قدم برود ولی چون ریشه ندارد بعد از بین میرود.
س: این قانون عمومی است یا خدا نمیگذارد؟
ج: بله خدا نمیگذارد.
س: یعنی تکویناً یک کاری میکند به نتیجه نرسد؟
ج: بله.
س: یعنی همه موفقیتهایی که در مسائل فساد میبینیم باید بگوییم موقت است یک زمانی از بین میرود؟
ج: بله دیگر. رضا شاه آمد حجاب را از بین ببرد نشد دیگر. چند سال فساد کرد (اما) بعد به هم خورد و بهتر از اول شد. دوباره یکی دیگر غلطی میکند آن هم چند روزی میرود و به هم میخورد.
[1]. یونس، 81