یک آیه
قرآن أقوم است
س۱: «أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ یَهْدِی لِلَّتِی هِیَ أَقْوَمُ1» یعنی چه؟
ج: قرآن فرمود: من «هُدىً لِلنَّاسِ2» هستم، من آمده‌ام همه آدم‌ها را - هر کسی که انسان است بی‌دین با دین، بت پرست، کمونیست هر کسی که انسان است یعنی خدا عقل و فکر به او داده است - آن‌ها را هدایت کنم، او این را می‌گوید، می‌گوید هدف این است. منظور از قرآن این است. لذا هر کجا آدم‌ها می‌روند قرآن دنبالشان راه می‌افتد و هست. حرف‌هایش را می‌زند.
این آیه می‌گوید آن راهی که قرآن کریم ارائه می‌کند ایستاترین، سرپاترین، راه‌ها است. هدایت به خط مخصوصی که بهترین خط است. یک خطی را بین انسان و خدا ترسیم می‌کند، مبدأش انسان به عنوان عبد و منتهایش هم خدا به عنوان معبود، این خطی است که همیشه ثابت است و قابل تغییر نیست، نه خدا از خداوندی پایین می‌آید، نه ما از بنده بودن و مملوک بودن بالا می‌رویم، ما همیشه بنده هستیم، او هم همیشه خداست، این خط همیشه سرپاست، نَسخ نمی‌شود، از بین نمی‌رود، همین است. او همیشه خداست ما هم بنده خدا، باید در این مسیر با إنابه به طرف او تقوا همراهمان باشد آن وقت ان شاء الله جلو می‌رویم.
س: « یَهْدِی لِلَّتِی» دارد، یَهْدِی الی نیست؟
ج:«لام» با «الی» هر دوی آن‌ها یکی است، یعنی مقصد این است. راه مقصد می‌خواهد دیگر. یک مبدأ می‌خواهد یک مقصد، مبدأش من هستم مقصد هم خداست.
پرسش و پاسخ از عارف بالله حضرت آیت الله خوشوقت اعلی الله مقامه22/10/1390
1- إسراء آیه 9
2- بقره آیه 185