یک آیه
زینت‌های خدا
س۱:«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَ الْبَنِینَ وَ الْقَنَاطِیرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعَامِ وَ الْحَرْثِ ذلِکَ مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ»[1]، چه کسی برای مردم این موارد در آیه را زینت داده است؟ خدا یا شیطان؟
ج: طبیعتی که خدا به انسان داده است این‌ها از لوازمش است. خدا به آدم معده داده است؛ به آدم ذائقه داده است؛ برای خاطر این که بفهمد چه غذایی خوشمزه است یا بد مزه است، خوشمزه را بخورد، بد مزه را نخورد. ذائقه وقتی وارد کار می‌شود می‌گوید آن خوب و خوشمزه است دنبال آن می‌رود و زیاد هم می‌خواهد. چشم هم همینجور است، آن منظره خیلی خوب را زیاد نگاه می‌کند، آن یکی بد است نگاه نمی‌کند. این مسأله کم‌کم پیش می‌آید. بعد از این که انسان آزادانه دنبال این‌ها رفت خطر ایجاد می‌شود. چشم که عقل ندارد بگوید این قدر بیشتر نگاه نکن، عقل جداست. این زیاد انجام می‌گیرد عقل هم تسلیم این می‌شود و دنبال مَناظر خوب می‌رود که برای چشم فراهم کند تا چشم نگاه کند و لذت ببرد. حالا اسلام می‌آید این کارها را محدود می‌کند. می‌گوید چشم به طور مطلق حق ندارد نگاه کند. گوش هم به هر چیزی حق ندارد، همه را محدود می‌کند. این یک خُرده مشکل است چون مقابل عادت قرار می‌گیرد و پیش نمی‌رود. لذا نوع مردم وقتی خدا استفاده‌ها را محدود کرد اما زیر بار نرفتند. عده کمی به حرف خدا گوش کردند.
س: یعنی این تزیین از لوازم آن نَعَمات خداست؟
ج: بله دیگر، مثلاً وقتی شما فهمیدی یک غذایی خیلی خوشمزه است در نظرت زینت پیدا می‌کند و دنبال آن می‌روی. چه لباسی، چه خانه‌ای، چه ماشینی، همه این‌ها جزء همان زینت است.
پرسش و پاسخ از استاد اخلاق و معرفت حضرت آیت الله خوشوقت اعلی الله مقامه05/8/1390
[1] - آلعمران آیه 14