یک آیه
فلق
س1: معنای چند آیه سوره فلق را خواسته‌اند؟ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ، « قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ »[1]
ج: {بگو پناه می‌برم به خدای فلق، فلق یعنی} شکافتن، وقتی صبح صادق نورش ظلمت شب را می‌شکافد و از دل تاریکی روشنایی بیرون می‌آید. (همان ) طلوع فجر است.
س2: « وَ مِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ »؟
ج: « من شرِّ» شب که وارد می‌شود، خیلی از شرّها مال شب است. دزدی‌ها کلان مال شب است، خیلی از نقشه‌های روز شب پیاده می‌شود. از شرّ شب پناه می‌برد به خدا.
س3:« وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ»؟
ج: یک مُشت زن بودند که جادوگری می‌کردند اینجوری که گره میزدند و می‌گفتند (فلانی را) بَستَمَش و فُوت می‌کردند، این‌ها شرّ هستند. خود این زن شرّ است. پول می‌گیرد این کارها را بکند بعد نمی‌تواند انجام بدهد و دشمنی ایجاد می‌شود، این شر است. نه از شرّ آن گره زدن طناب،{آن} اثری ندارد.
س4: ما چرا از شرّ آن زن‌ها پناه به خدا ببریم در حالی که گفته است « النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ »؟
ج: نفَّاثَاتِ همینجورند، یک کاری می‌کنند. شما ( به آن‌ها) باور داری ( و وقتی) مشکلی (برایت) پیش آمد کرد (پیش آن‌ها) می‌روی. او می‌گوید اینقدر بده آن را برایت حل کنم. شما پول را می‌دهی و او برایت حل نمی‌کند، بعد فحشش می‌دهی. آنوقت دو تا مسلمان با هم بد می‌شوند. این شرّ است.
پرسش و پاسخ از استاد اخلاق و معرفت حضرت آیت الله خوشوقت اعلی الله مقامه 21 / 07 / 1390
[1] - فلق، آیات 1 تا 4