یک آیه
رابطه ایمان و عمل صالح
س۱: « أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ، وَ أَمَّا مَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحاً فَلَهُ جَزَاءً الْحُسْنَى وَ سَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنَا یُسْراً»[1]؛ توضیح خواسته‌اند.
ج: این برنامه دو تا بیان دارد، یکی بیان اجمالی و یکی تفصیلی است. بیان اجمالی‌اش این است که در آیات زیادی گفته شده « آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ»، ایمان و عمل به آنچه که ایمان داریم. آنوقت این شاخه‌های زیادی دارد، یکی‌اش نماز است، یکی‌اش روزه است، یکی‌اش دروغ نگفتن است، یکی‌اش ظلم نکردن است همه اینها جزء « عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ » است. عمل که از انسان صادر می‌شود باید صفت صلاح و شایستگی داشته باشد. گناه و کارهای معصیت شایستگی ندارد، بنابراین ملاک سلامت و سعادت فرد و جامعه همین عمل کردن به صالحات است.
س۲: « وَ سَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنَا یُسْراً »؟
ج: نتیجه عمل کردن به این حرف خدا این است که زندگی آسان می‌شود. ما فرمان می‌دهیم می‌گوییم این آدم چون گوش به حرف می‌دهد دزد مالش را نَبَرد. پولش نصیب ظالم نشود، سرطان نگیرد، ام اس نگیرد، اینها همه یُسر و مصداق آسانی زندگی است. اما اگر بخواهی برعکس واجبات را انجام ندهی و محرمات را انجام بدهی آنوقت به عکس می‌شود سَنَقُول لَه عُسراً، زندگی سخت می‌شود. شب خوابیده است فردا یک بلای بزرگی سراغش می‌آید، می‌آیند چند میلیون مالیات به او می‌بندند، دزد به او می‌زند، بلاهای زیادی سرش می‌آید، این هم مال این است که مردم هوشیار باشند و دور این کارها نگردند و طرف عمل صالح بروند.
پرسش و پاسخ از استاد اخلاق و معرفت حضرت آیت الله خوشوقت اعلی الله مقامه 24/09/1390
[1] . کهف آیه 88