نکته اخلاقی
مراقبه مهمتر از محاسبه
س: در مورد محاسبه اعمال و نحوه این محاسبه توضیح بفرمایید؟
ج: محاسبه معلوم است دیگر. آدم شب که میخواهد از کار کنار بکشد و بخوابد ببیند صبح تا حالا چه کار کرده است؟ یک حساب اجمالی از کارهایی که با چشم و گوش و زبان و دست و پا انجام داده است بکند و ببیند در آن گناه بوده است یا نه؟ اگر گناه است استغفار کند و تصمیم بگیرد که فردا دیگر انجام ندهد، اگر گناهی نیست سپاسگزاری کند و فردا ادامه بدهد.
امّا مراقبت مهمتر از محاسبه است. چون اگر مراقبت نباشد حرام از دست آدم در میرود(انجام میشود). ولی مراقبت نمیگذارد، لذا امام صادق صلوات الله و سلامه علیه فرمودند: سه چیز سیدُ الأعمال است و یا مشکلترین کارهاست[1]، یکی از آنها را فرمودند: همین مراقبت است. فرمودند: «ذِکْرُ اللَّهِ عَلَى کُلِ حَالٍ»،در هر حالی، هر کجا هستی، بیابان، خیابان، در اتاق، بیرون، به یاد خدا باش. فرمودند: نه اینکه شما بگویی« سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ فَقَطْ» ، نه، منظورم این نیست، اگر چه این هم یاد خداست، امّا آن چیز که من میخواهم بگویم آن مقدمه تربیتی دارد این نیست، فرمودند: آن این است، هر وقتی خواستی با چشم نگاه کنی، با زبان حرف بزنی، با گوش بشنوی، با دست و پا کاری بکنی، فوراً ببین حلال است یا حرام؟ اگر دیدی حلال است انجام بده امّا اگر حرام بود ترکش کن، این مراقبت است. اگر دو سه هفته اینجوری کار کنی آدم میتواند مسلّط بر اعضاء شود و دیگر از او کار حرام سر نزد. و الّا اگر مراقبت در انجام عمل نباشد آدم طبق عادت معمول عمل میکند از لای دستش حرام در میرود آنوقت شب باید با محاسبه آن را گیر بیاورد، مراقبه کار محاسبه را هم آسان میکند.
پرسش و پاسخ از سالک الی الله حضرت آیت الله خوشوقت اعلی الله مقامه
مدرسه علمیه حضرت صاحب الأمر عجل الله فرجه 25/1/1384
[1] 1-...قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ سَیِّدُ الْأَعْمَالِ ثَلَاثَةٌ إِنْصَافُ النَّاسِ مِنْ نَفْسِکَ حَتَّى لَا تَرْضَى بِشَیْءٍ إِلَّا رَضِیتَ لَهُمْ مِثْلَهُ وَ مُوَاسَاتُکَ الْأَخَ فِی الْمَالِ وَ ذِکْرُ اللَّهِ عَلَى کُلِ حَالٍ لَیْسَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ فَقَطْ وَ لَکِنْ إِذَا وَرَدَ عَلَیْکَ شَیْءٌ أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ أَخَذْتَ بِهِ أَوْ إِذَا وَرَدَ عَلَیْکَ شَیْءٌ نَهَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْهُ تَرَکْتَهُ. (کافی ج2 ؛ ص144