معیار قبولی عمل

س: معیار قبولی عمل انسان چیست؟

ج: ما در فقه شیعه دو تا عنوان داریم یک: صحّت عمل، دو: قبولی عمل.

صحّت یعنی (عمل فرد) مطابق با رساله باشد،‌ امّا هر چیزی که مطابق با رساله شد لازم نیست خدا قبول کند. چون خدا گفته است اگر تکبّر داشته باشید عبادت صحیح را قبول نمی­‌کنم، حسد داشته باشید قبول نمی­‌کنم، خمس ندهی قبول نمی­‌کنم، این­‌ها همه مانع قبول (عمل فرد) است. بنابراین ممکن است عملی از نظر رساله صحیح باشد اما خدا قبول نکند.

قبول (شدن عمل) یعنی اثر در رشد ایمان داشته باشد. اینکه آدم می­‌بیند پنجاه سال، شصت سال، مسلمانان روزه می­‌گیرند، نماز می­‌خوانند، زیارت می­‌روند، اما ایمانشان همان ایمان روز اول است و رشد نمی­‌کند مال این است که کنار عملشان چیزهای دیگر هم هست، لذا اثری در رشد ایمان ندارد. رشد ایمان شرائطی دارد از جمله صحیح بودن عمل، دوم آنهایی که خدا گفته است نباید در (عمل صحیح) باشد نباشد، آنها حجاب از قبولی است.

 بنابراین باید سعی کنیم هم عمل صحیح باشد و هم موانع قبول هم در آن نباشد همانطور که عرض کردم در رساله ها تعدادی را مینویسند که اگر کسی تکبّر داشته باشد، حسود باشد، زکات ندهد، خمس ندهد، (عملش) قبول نمیشود اینها مانع قبول(عمل) است اگر اینها نباشد (عمل) قبول میشود انشاءالله و الّا قبولی معنایش این نیست که از آسمان یک قلمبه چیزی بیاید و آدم بشنود که قبول شده است.

پرسش و پاسخ از سالک الی الله حضرت آیت الله خوشوقت اعلی الله مقامه

مدرسه علمیه حضرت صاحب الأمر عجل الله فرجه 28/8/1383