کم خوری و تقوا

امیرالمومنین علیه السلام در خطبه همام فرمودند:«مَنْزُوراً أُکُلُهُ».

آدم‌های باتقوا پرخور نیستند، صبح چه بخورم، ظهر چه بخورم، شب چه بخورم، کتاب طبّاخی را جلویش باز کند ، صبحانه آن‌گونه، ناهار آن‌گونه، شام هم آن‌گونه، این علامت این است که عمر را دارد در راه خوردن تلف می‌کند، چون این برنامه ریزی‌ها مقدماتی هم دارد، آن مقدمات هم وقت می‌برد، پول می‌برد، باید بروی این‌ها را بخری، باید بروی کاری انجام دهی این‌ها به این صورت دربیاید بعد بخوری، خوب چقدر باید برای خریدن این‌ها بیرون بروی، چقدر پول خرج کنی این‌ها همه اتلاف وقت و عمر است بدون اینکه لزومی داشته باشد و بعد آدم پرخور با پرخوری خودش را طوری فراهم می‌کند که مبتلا به بیماری‌های صعب العلاج می‌شود، چاقی نتیجه پرخوری است، چاقی یکی از عوامل بسیار بزرگ بروز بیماری‌های قلبی و عروقی، کبدی، کلیوی است و تمام اعضاء و جوارح در اثر پرخوری خسته می‌شوند بالاخره انسان فلج می‌شود و از کار می‌افتد، بنابراین این‌ها در زندگی پرخور نیستند، به اندازه‌ای که لازم است غذا می‌خورند.